Een frisse duik

Een frisse duik

Hey mates!

De winter heeft haar intrede gedaan in Australië en dat betekent zinloze ‘kou’ – 9C-16C – wat veelal resulteert in ‘binnenblijfdagen’. Na de eerste enerverende trip van Sydney naar Adelaide was werk weer hoofdonderwerp van de week. Met een schuin oog op deadlines voor de scriptie en de rest van de aandacht gericht op ontspannen, ontdekken, genieten en nieuwe mensen ontmoeten heb ik naar de laatste werkdag toegeleefd. Afgelopen maandag heb ik voor het laatst de voordeur van Niche Marketing Group achter me dichtgetrokken. (Nog) niet afgestudeerd, maar wel alle clichés op zak: nieuwe ervaringen, nieuwe contacten, nieuwe referenties, nieuwe skills and so on.

De laatste twee werkweken werden enorm draaglijk gemaakt door een uitzicht op twee speciale weekenden: de PADI duiklessen. Een uur per trein ten Zuiden van Bondi Junction, liggen bij de plaats Cronulla de riffen van Sydney. Voordat één en ander in de praktijk uitgevoerd kon worden moest een theorieboek over het ABC van duiken worden bestudeerd en een korte schriftelijke toets worden afgelegd. Dit alles vond in de aanloop naar en op de eerste zaterdag zelf plaats.

De eerste zondag was de pooldive, de zwembaddag: het eerste moment van alle theorie in praktijk brengen en voor het eerst onder water ademen (snorkelen tellen we niet mee). Mijn duikgroep bestond inclusief mijzelf uit 6 personen: twee broers en een zus en twee vrienden van hen. Allen geboren en getogen Sydneysiders in de leeftijd tussen de 19 en 26 jaar. Mijn buddy voor de twee weekenden was Tom, een relaxte surfdude van 19 jaar. Gehesen in een wetsuit en bepakt met loodzware duikuitrusting – gevulde duikfles, gewichtenriem, luchtslangen, regulators, metertjes en een BCD (soort van opblaasbaar vest waar je de mate van drijven mee kan regelen op en onder water) – kon het zwembad worden betreden. De bepakking wordt aangenaam licht en water glipt onaangenaam in je wetsuit.

Duiken is in het begin nog niet echt een pretje. Diverse vaardigheden moeten eerst worden geoefend, zowel onder als op het water. Laat ik de minst prettige even omschrijven. Alle vaardigheden zijn zogenaamd gebaseerd op situaties die voor kunnen komen als je voor het echie aan het duiken bent in de oceaan. Zo ook deze: je duikbril is tijdens het duiken ineens kwijt. De oefening gaat dan als volgt: ik doe mijn duikbril af en onmiddellijk zijn de plekken in mijn gezicht die eerst warm en droog waren – ogen en neus – koud en nat. Om niet meteen water in mijn ogen te krijgen houd ik die fijn dicht en probeer zonder zicht mijn duikbril af te doen. Makkie. Omdat tot zover iedereen zijn/haar ogen open had, besloot ik dat ook maar te doen. In een poging daartoe vergat ik om door te ademen en een automatische reactie is dan inademen door de neus. Proestend door de regulator heen zette ik mijn duikbril weer op, die uiteraard vol met water zit. Een duikbril klaren is zó simpel, je moet het alleen wel even doorhebben en rustig blijven: omhoog kijken en door je neus uitblazen. Verder zonder al te veel problemen hebben we alle zes de pooldive succesvol afgesloten. Klaar voor het echte werk.

De eerste open water dive was vroeg – de wekker om 6:30 –, koud – zowel water als land waren 16C –, het zicht was slecht – 3 - 5 meter en het water en zand waren erg donker – maar de vaardigheden waren easy. De groep werd uitgebreid met zes nieuwe gezichten en tegelijkertijd haakte een meisje na een paniekaanval bij het zien van het water af.

Waar de eerste dive mijn enthousiasme een klein beetje had doen minderen, bracht de tweede dat weer helemaal terug: het was nóg vroeger – de wekker om 5:30 –, het was nóg kouder – in water en op land beide 15C –, maar het zicht en bezienswaardigheden waren vele malen beter. Kleine kwalletjes, zeesterren, inktvissen, blue gropers en divers ander grut is voorbij gezwommen.

Met dit duikpasje, een tentje en een bescheiden bepakte backpack vlieg ik aanstaande zondag naar Cairns, een plaats in het Noordoosten van Australië aan het Great Barrier Reef. In deze omgeving ga ik de laatste 3 weken van dit Australië-avontuur doorbrengen. Plannen zijn er niet, dus kort is het verhaal daarover nu. Des te meer en langer zullen ze zijn als ik terugkom. Helaas zijn er geen kiekjes van het duiken geschoten. Ik ga proberen een onderwatercamera of iets in die richting te kopen voor de duiken in Cairns.

Het aller-allerlaatste weekend in Oz verblijf ik weer ik mijn huis in Sydney. Dan staat er nog een goed afscheidsfeest gepland ter ere van een handjevol huisgenoten die, net als ik, weer terugkeren naar hun vertrouwde stekkies. Tot zover deze update. Meer foto’s volgen ongetwijfeld in de volgende.

Cheers ‘nd have a good one.