Sydney - Adelaide - Sydney

Sydney – Adelaide – Sydney

Hey mates!

Mede aangemoedigd door de vele verzoeken om weer eens een nieuw verhaaltje te schrijven (waarvoor dank!) ben ik er dan toch maar weer aan gaan zitten. Ik heb nu uitzicht op Centennial Park vanuit mijn kamerraam. Zoals eerder verteld: dit grote park ligt letterlijk voor de deur. ‘Mooi toch?’ zou je misschien zeggen. Zeker, maar nou staan er een aantal grote bomen tussen onze deur en die van het park waar je normaal gesproken niet zomaar doorheen kijkt. De herfst heeft zich de afgelopen weken al van zijn beste kant laten zien en zorgt er ook beetje bij beetje voor dat het uitzicht vanuit mijn slaapkamerraam beter wordt. Bomen worden kaal (ja, sommige bomen doen dat hier ook), de temperatuur komt nóg vaker onder de 20C en regenbuien zijn vaker en genadelozer aanwezig.

Gelukkig heb ik al deze narigheid twee weken lang kunnen ontvluchten. Samen met speciaal ingevlogen gezelschap – moeders – hebben we Australië verkend per auto, benenwagen, vliegtuig, en fiets.

Met Sydney’s skyline in de binnenspiegel begon de trip Zuidwaarts met als enige plan om elf dagen later in Adelaide aan te komen. Al op de eerste dag werden de ‘National Emblems’ gespot in de berm bij Jervis Bay, New South Wales (NSW). Zoals ooit eerder vermeld: men wordt snel verwend in Australië. Al snel na het zien van de eerste kangoeroes werd het doel betreft het spotten van wild dan ook aangescherpt: één kangoeroe werden drie in de komende 10 km. Die drie werden er tien tegelijk. Van tien tegelijk naar een groep kangoeroes met gevulde buidels en als uiteindelijke doel een rugbywedstrijd tussen het huppende wild.

Van alle in het busje doorgebrachte nachten, waren de buscamps het meest speciaal: tussen de kangoeroes in Jervis Bay, NSW; in de bergen bij Wilson’s Promontory, VIC, met wombats, kangoeroes, emu’s, papegaaien, wallabi’s en spectaculaire uitzichten; kampvuur en gitaar bij de Great Ocean Road, VIC; nog meer kampvuur en bergen in the Grampians, VIC en he-le-maal niets en niemand aan de zoutvlaktes van the Coorong, SA.
Op deze primitieve – vaak geen douches en alleen ‘drop-toilets’ aanwezig – door de rangers van de National Parks onderhouden campings hebben we zonder twijfel de leukste mensen ontmoet en de mooiste ‘dingen’ gezien.

In plaats van de 2e stad van Australië, Melbourne, hebben we Philip Island, VIC, bezocht. Dit eiland staat bekend om de minipinguïns die iedere avond om dezelfde tijd aan land komen. Iedere avond vullen dagjesmensen en toeristen de speciaal daarvoor gebouwde tribunes. Ook wij deden mee. We waren getuige van een waar spektakel van minipinguïns – ze zijn écht mini – die proberen aan land te komen, zonder teruggespoeld te worden door de golven en gegrepen te worden door de zeemeeuwen.

Tijdens het overgrote deel van de 3500 km naar Adelaide zijn we overladen met mooie oceaanuitzichten. Hoogtepunt hiervan was de Great Ocean Road die van Torquay, VIC, naar Warrnambool, VIC, langs de oceaan kronkelt. Iedere bocht was zowat de moeite waard om nóg langzamer te rijden of zelfs weer te stoppen en uit te stappen. Naast eindeloze uitzichten werd ook eindelijk de koala van het wildlijstje geschrapt: op de weg naar Cape Otway zaten de bomen vol met de schattig ogende beesten.

Dicht bij de eindstop, Adelaide, ligt de beste wijnvallei van Australië: the Barossa Valley. Hier hebben we nog een nachtje doorgebracht en wat van de Australische wijnkunsten geproefd. Na alle rust van de kust en het binnenland was het tijd om de campervan terug te brengen en wat van Adelaide te zien. Adelaide is een vrij saaie stad voor toeristen en daarom waren 2 dagen ook meer dan voldoende om het leukste te zien. Fietsen langs de Torrens River naar het strand, straatmuzikanten bij the Rundle Mall sponsoren en parken om gewoon te chillen.
Vrijdagavond stond het vliegtuig klaar om de ene stad in te ruilen voor de andere, terug naar Sydney. In het op zich toch best vertrouwde Sydney zijn ook nog even de toeristische must-do’s afgewerkt in een weekendje: de Coogee Walk inclusief snorkelen bij Gordon’s Bay – in tegenstelling tot de vorige keer heb ik nu wél wat gezien: visjes en een rog – , the Opera House, het beklimmen van de Sydney Tower – gewoon met de lift – en als afsluiter het beklimmen van the Harbour Bridge – niet met de lift. Gezekerd en voorzien van een stand-up comedian als gids hebben we met een groepje, over de constructie, naar de top van de brug gewandeld. Een soort van overwinningsgevoel maakte zich meester van me terwijl ik uitkeek over de hele stad vanaf de top van deze wereldberoemde brug.

Net als alle ‘gewone’ werkweken gingen de twee vakantieweken erg snel voorbij. Het is moeilijk voor te stellen, maar ik ben al over de helft..!

Met zondag a.s. Koninginnendag in Sydney, de duikcursus in mei, hopelijk nog een surfweekend, een afsluitende trip van drie weken richting het Noorden en wekelijkse feestjes en gezelligheid hier in huis heb ik een goed vooruitzicht en zal de tijd (helaas) snel blijven gaan.

Check foto's hier: https://picasaweb.google.com/113145816544047431743/SydneyAdelaideSydney?authkey=Gv1sRgCMXe-rLWyMiUHw#

Cheers ‘nd have a good one!

Joren